Που περπατώ; Χάθηκα μάλλον μεσ΄ τον δρόμο
Ή μήπως στο μυαλό μου;;;
Τι σημασία εχει όμως....όπου κι αν στρίψω
λάθος κατεύθυνση αντικρίζω, αυτο μετρά.
Καλέ, οδός δικαίου, δεν την έλεγαν τούτη την λεωφόρο;
Ετσι τουλάχιστον θυμάμαι
Ποιος άλλαξε γαμώτο μου τώρα την πινακίδα;
Ποιος παραπλάνησε τα πλήθη;
Ποιος στόλισε την πείνα πλούτο;
Ποιος ονομάτισε τον κίνδυνο ασφάλεια;
Ποιος βάφτισε τον μετανάστη κράτος;
Ποιος έντυσε τον φασισμό δημοκρατία;
Χάθηκαααααααααααααααα
Χάθηκααααααααααααα
με χάσατε του κερατά λαμόγια, «εσείς»με χάσατε
ουρλιάζω πανικόβλητη μεν, σιωπηλα δε.
Που είναι η φωνή μου;;;
Φωνή δεν έχω, μαζί με τ’ άλλα χάθηκε κι αυτή
Αυτό μου δίδαξαν εξάλλου, να μάχομαι βουβά
Έτσι το θέλει τάχα η ποίηση , μου είπαν,
να κρύβει μέσα στην ψυχη της τα σπουδαία
Κι εγώ τους πίστεψα, με βόλευε κι εμένα εξάλλου.
Ούτως ή άλλως. λίγοι είναι οι ποιητές, τι να σου κάνουν,
σκέφτηκα, και ξέχασα πως απ’ τους λίγους ήλθαν πάντοτε οι αλλαγές στο κόσμο
Κι εγώ χάθηκα Ρίκυ μου!!Όλοι μας χαθήκαμε δυστυχώς!!!Υπέροχο το ποίημά σου!! φιλάκια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜας εχασαν Φανή, μας έχασαν...
ΑπάντησηΔιαγραφή