Πέμπτη 4 Οκτωβρίου 2012

Οδός δικαίου



Που περπατώ; Χάθηκα μάλλον μεσ΄ τον δρόμο
Ή μήπως στο μυαλό μου;;;
Τι σημασία εχει όμως....όπου κι αν στρίψω
λάθος κατεύθυνση  αντικρίζω, αυτο μετρά.
Καλέ, οδός δικαίου, δεν την  έλεγαν τούτη την λεωφόρο;
Ετσι  τουλάχιστον θυμάμαι
Ποιος άλλαξε γαμώτο μου τώρα την πινακίδα;
Ποιος παραπλάνησε τα πλήθη;
Ποιος στόλισε την πείνα πλούτο;
Ποιος ονομάτισε τον κίνδυνο ασφάλεια;
Ποιος βάφτισε τον μετανάστη κράτος;
Ποιος έντυσε  τον φασισμό δημοκρατία;
Χάθηκαααααααααααααααα
Χάθηκααααααααααααα
με χάσατε του κερατά λαμόγια, «εσείς»με χάσατε
ουρλιάζω  πανικόβλητη μεν, σιωπηλα δε.
Που είναι η φωνή μου;;;
Φωνή δεν έχω, μαζί με τ’ άλλα χάθηκε κι αυτή
Αυτό μου δίδαξαν εξάλλου, να μάχομαι βουβά
Έτσι το θέλει τάχα η ποίηση , μου είπαν,
να κρύβει μέσα στην ψυχη της τα σπουδαία
Κι εγώ τους πίστεψα, με βόλευε κι εμένα εξάλλου.
Ούτως ή άλλως. λίγοι είναι οι ποιητές, τι να σου κάνουν,
σκέφτηκα, και ξέχασα  πως απ’ τους λίγους ήλθαν πάντοτε οι αλλαγές στο κόσμο

2 σχόλια: