Μια αχτίδα χλωμοκίτρινου, δειλού φωτός
από σπασμένο λαμπατέρ,
μια αφή από πλαστικό τραπέζι,
και σε λερό σεντόνι
αίσθηση ύπνου άυπνου.
Θρυψαλιασμένη ακοή από ψευτιές,
κι εσώρουχα που βρώμισε η ανάγκη,
η όσφρηση ανύπαρκτη.
Το σώμα μακριά απ' την ψυχή
και η ψυχή, χιλιόμετρα μακριά από το σώμα
Πόσο μπορεί να ειπωθεί ζωή αυτό το σκηνικό ;
Αέρααααααααααααααααααααα...
Θέλω αέρααααααααααααααααααααα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου