Η πραγματική γενναιοδωρία προς το μέλλον έγκειται στο να τα δίνουμε όλα στο παρόν…..

-Albert Camus-

Ζωή αιθερική

Σ’ αποζήτησα.

Λίγο πριν γίνω φονιάς.

Λίγο πριν σκοτώσω την άλλη και γίνω αυτή.

Ζωή αιθερική σου ζητιάνεψα.

 Μ’ αποστράφηκες.

Και μετά, στο ποτήρι της μέθης

σε γύρεψα.

Εκεί με δέχτηκες.

Σταλαγματιά σταλαγματιά,

στο πρόσωπο σου επέτρεπες να προβάλλει,

 στην θαμπάδα της μέθης.

Σταλαγματιά σταλαγματιά επέτρεπες

να  κοιτώ και να  πίνω στην υγειά σου.

Μα έτσι μάλλον συμβαίνει με τον έρωτα.

Τον μεγάλο δικτάτορα

Θα καθίσει δίπλα σου 

όταν εκείνος, και όχι εσύ, το αποφασίσει.

Βασιλιάς είναι.

Μέγας  είναι.

Ότι θέλει κάνει. 

Ρ/Μ

Στην στέπα μιας χειμωνιάτικης νύχτας
Στην άκρη μιας ματιάς άπειρης
Δίχως αρχή, δίχως μέση, δίχως τέλος
Χτυπημένη από ανούσια εξυπηρέτηση ηλεκτρονικών μηχανημάτων
Και βολές ανεύθυνων αποφάσεων
Από μένος κα χάδια ανθρώπων
Από την αιχμηρότητα της πένας μου
Και την ολισθηρότητα της διαστροφής μου
Τις ιλιγγιώδεις αλλαγές των αποφάσεων μου
Αναζητώντας την έξοδο από δαιδαλώδεις σήραγγες υπεράνω χαμένων
Πιο πολύ από μένα κι από σένα χαμένων
Σαν εκεί που σε βρήκα
Τότε που μέσα στην μνήμη μου την κυτταρική σε ανακάλυψα
Σαν εκεί που μου γλίστρησες 
Απ΄ την ίδια στιγμή που πιαστήκαμε χέρι με χέρι και χάθηκες.
Ρ/Μ

Ποτέ δεν ειναι αργά για να παίξεις ξυπόλητη στους δρόμους...ποτέ δεν είναι αργά για να τρέξεις μεσ' τη βροχή....
Ρ/Μ

‎Κοίταξα κατά σε κι έγινα αερικό, άγγελος π΄ αποζήτησε το άυλο.

Κοίταξα μακριά από σε και γίνηκα θεριό... αίμα μου μύρισε.

Έρωτα, ούτως ή άλλως σπάραγμα έκαμες τη ζωή μου...

Ρ/Μ

"Το εμείς νίκησε το εγώ και το μαζί νίκησε το μόνος..."
Ρ/Μ

Τις νύχτες πάντα ονειρευόμουν ροδοθύελλες...κι ετσι έφυγε ο χρόνος χωρίς ποτέ να σηκώσω το τόξο να σε τοξεύσω κατάστηθα πουτάνα ζωή...
Ρ/Μ

 Έσκυψα στο κορμί σου να μυρίσω ελπίδα...μύρισα κόκκινο μαχαίρι και αέρα άοσμο..όστρακο που έκλεισε δίχως ν' ανοίξει τ΄αύριο και γύρισα στο χθες θέλω δεν θέλω.

 Ρ/Μ

Δεξιά; Αριστερά; Έστυψαν τη ψυχή μου από ιδέες και δεν μου άφησαν μια γαμημένη στιγμή ν' ανασάνω..
Ρ/Μ

"Έρωτας είναι όλα όσα γράφαμε στην κορυφογραμμή της νιότης μας σε λευκώματα.."
Ρ/Μ

"Έχασε το ψωμί, το γιασεμί, κι η Κυριακή το άρωμα της...Χρήμα και πείνα μόνο μύρισε ο κόσμος ..."
Ρ.Μ

Χρωματισμένα σνακ

Γιατί έχει τόσο μυτερό ράμφος το χθες;

Θα μπορούσε με λίγο περισσότερη διακριτικότητα

να διακόψει την μεταξύ μας επικοινωνία.

Με ρώτησε αν θέλω;

Με ρώτησε αν μ΄ αρέσει

κείνο το ντιν νταν της υπενθύμισης

επί μονίμου βάσεως στ’ αυτιά μου;

Ε όχι λοιπόν

Ούτε το θέλω,

ούτε μ’ αρέσει.

Μπορώ και μόνη μου να θυμηθώ

πως πέρασε το τρένο της αγάπης

την ώρα που ελόγου μου

χρωματισμένα σνακ αγόραζα

απ’ το απέναντι περίπτερο.

Πανάθεμα σε πείνα... 

Ρ/Μ