Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου 2012
Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2012
Ζωή αιθερική
Σ’ αποζήτησα.
Λίγο πριν γίνω φονιάς.
Λίγο πριν σκοτώσω την
άλλη και γίνω αυτή.
Ζωή αιθερική σου
ζητιάνεψα.
Μ’ αποστράφηκες.
Και μετά, στο ποτήρι
της μέθης
σε γύρεψα.
Εκεί με δέχτηκες.
Σταλαγματιά
σταλαγματιά,
στο πρόσωπο σου
επέτρεπες να προβάλλει,
στην θαμπάδα της
μέθης.
Σταλαγματιά
σταλαγματιά επέτρεπες
να κοιτώ και να
πίνω στην υγειά σου.
Μα έτσι μάλλον
συμβαίνει με τον έρωτα.
Τον μεγάλο δικτάτορα
Θα καθίσει δίπλα
σου
όταν εκείνος, και όχι εσύ,
το αποφασίσει.
Βασιλιάς είναι.
Μέγας είναι.
Ότι θέλει κάνει.
Ρ/Μ
Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2012
Στην στέπα μιας χειμωνιάτικης νύχτας
Στην άκρη μιας ματιάς άπειρης
Δίχως αρχή, δίχως μέση, δίχως τέλος
Χτυπημένη από ανούσια εξυπηρέτηση ηλεκτρονικών μηχανημάτων
Και βολές ανεύθυνων αποφάσεων
Από μένος κα χάδια ανθρώπων
Από την αιχμηρότητα της πένας μου
Και την ολισθηρότητα της διαστροφής μου
Τις ιλιγγιώδεις αλλαγές των αποφάσεων μου
Αναζητώντας την έξοδο από δαιδαλώδεις σήραγγες υπεράνω χαμένων
Πιο πολύ από μένα κι από σένα χαμένων
Σαν εκεί που σε βρήκα
Τότε που μέσα στην μνήμη μου την κυτταρική σε ανακάλυψα
Σαν εκεί που μου γλίστρησες
Απ΄ την ίδια στιγμή που πιαστήκαμε χέρι με χέρι και χάθηκες.
Ρ/Μ
Στην άκρη μιας ματιάς άπειρης
Δίχως αρχή, δίχως μέση, δίχως τέλος
Χτυπημένη από ανούσια εξυπηρέτηση ηλεκτρονικών μηχανημάτων
Και βολές ανεύθυνων αποφάσεων
Από μένος κα χάδια ανθρώπων
Από την αιχμηρότητα της πένας μου
Και την ολισθηρότητα της διαστροφής μου
Τις ιλιγγιώδεις αλλαγές των αποφάσεων μου
Αναζητώντας την έξοδο από δαιδαλώδεις σήραγγες υπεράνω χαμένων
Πιο πολύ από μένα κι από σένα χαμένων
Σαν εκεί που σε βρήκα
Τότε που μέσα στην μνήμη μου την κυτταρική σε ανακάλυψα
Σαν εκεί που μου γλίστρησες
Απ΄ την ίδια στιγμή που πιαστήκαμε χέρι με χέρι και χάθηκες.
Ρ/Μ
Κυριακή 2 Σεπτεμβρίου 2012
Χρωματισμένα σνακ
Θα μπορούσε με λίγο περισσότερη διακριτικότητα
να διακόψει την μεταξύ μας επικοινωνία.
Με ρώτησε αν θέλω;
Με ρώτησε αν μ΄ αρέσει
κείνο το ντιν νταν της υπενθύμισης
επί μονίμου βάσεως στ’ αυτιά μου;
Ε όχι λοιπόν
Ούτε το θέλω,
ούτε μ’ αρέσει.
Μπορώ και μόνη μου να θυμηθώ
πως πέρασε το τρένο της αγάπης
την ώρα που ελόγου μου
χρωματισμένα σνακ αγόραζα
απ’ το απέναντι περίπτερο.
Πανάθεμα σε πείνα...
Ρ/Μ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)