Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2012

Ζωή αιθερική


Σ’ αποζήτησα.
Λίγο πριν γίνω φονιάς.
Λίγο πριν σκοτώσω την άλλη και γίνω αυτή.
Ζωή αιθερική σου ζητιάνεψα.
 Μ’ αποστράφηκες.
Και μετά, στο ποτήρι της μέθης
σε γύρεψα.
Εκεί με δέχτηκες.
Σταλαγματια σταλαγματιά,
στο προσωπο σου επέτρεπες να προβάλλει,
 στην θαμπάδα της μέθης.
Σταλαγματια σταλαγματιά επέτρεπες
να  κοιτώ και να  πίνω στην υγειά σου.
Μα΄έτσι μάλλον συμβαίνει με τον έρωτα.
Τον μεγάλο δικτάτορα
Θα καθίσει δίπλα σου 
οταν εκείνος, και όχι εσυ, το αποφασίσει.
Μέγας είναι.
Βασιλιάς είναι.
Ότι θέλει κάνει.
 Ρ/Μ 

Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2012

‎"Τσάκισα το συμβιβασμό σαν πετραμύγδαλο στο χέρι, κι έβγαλα από μέσα του ολόφρεσκο καρπό:
Το πάθος!!!"
Ρ/Μ
Να μοιραστώ τα μυστικά που κρύβονται εντός σου άφησε με.
Μην τα κρατάς για την αιωνιότητα...
Ρ/Μ

Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2012

Σάββατο 3 Νοεμβρίου 2012

Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2012

"Στα μυρωμένα λάθη του έρωτα βούτηξα τη πένα μου
και το 'πλεξα με δίχτυ από παλιά δαντέλα...σπαρτάρισα στη φλόγα τους με σπαραγμό βουβό, κόκκινο, και φέτα απο φεγγάρι η ανάσα μου για να τα κάμω ακόμα πιο μεγάλα."

Ρ/Μ

Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2012

Κυριακή 14 Οκτωβρίου 2012



"Πέτρα μου θύμισε τ' αχάιδευτο κορμί σου" της ψιθύρισε ο έρωτας
"Δεν σίμωσες κοντά μου να το μαλακώσεις..."
Ρ/Μ

Πέμπτη 11 Οκτωβρίου 2012

Άδεια πλατεία




‎Δεν θα κιοτέψω...δεν θα τρέξω στη χαρά.
Θα μείνω στις απέναντι επάλξεις έστω και ασυντρόφευτη.
 Το ξέρω εξάλλου, δεν είναι πολυσύχναστο το μέρος.
Άδεια πλατεία,  κενή.
Μια χρεοκοπημένη μόνο εμπόρισσα που λέγεται συνείδηση 
τόλμησε κι έστησε το πάγκο της.
 Πουλά μαχαίρια.
Λέω να πάω κατά κει σήμερα να ψωνίσω.
Ένα μαχαίρι όσο να πεις πάντα  χρειάζεται .
 Για να μπορώ να κόβω το ψωμί.
 Για να ακονίζω πάνω του τη δύναμη μου.
 Για να μπορώ να μαχαιρώσω τον ανεύθυνο εαυτό
 και να κρατήσω μοναχά κείνο τον άνω-θρώσκω.
Ρ/Μ

Πέμπτη 4 Οκτωβρίου 2012

Οδός δικαίου



Που περπατώ; Χάθηκα μάλλον μεσ΄ τον δρόμο
Ή μήπως στο μυαλό μου;;;
Τι σημασία εχει όμως....όπου κι αν στρίψω
λάθος κατεύθυνση  αντικρίζω, αυτο μετρά.
Καλέ, οδός δικαίου, δεν την  έλεγαν τούτη την λεωφόρο;
Ετσι  τουλάχιστον θυμάμαι
Ποιος άλλαξε γαμώτο μου τώρα την πινακίδα;
Ποιος παραπλάνησε τα πλήθη;
Ποιος στόλισε την πείνα πλούτο;
Ποιος ονομάτισε τον κίνδυνο ασφάλεια;
Ποιος βάφτισε τον μετανάστη κράτος;
Ποιος έντυσε  τον φασισμό δημοκρατία;
Χάθηκαααααααααααααααα
Χάθηκααααααααααααα
με χάσατε του κερατά λαμόγια, «εσείς»με χάσατε
ουρλιάζω  πανικόβλητη μεν, σιωπηλα δε.
Που είναι η φωνή μου;;;
Φωνή δεν έχω, μαζί με τ’ άλλα χάθηκε κι αυτή
Αυτό μου δίδαξαν εξάλλου, να μάχομαι βουβά
Έτσι το θέλει τάχα η ποίηση , μου είπαν,
να κρύβει μέσα στην ψυχη της τα σπουδαία
Κι εγώ τους πίστεψα, με βόλευε κι εμένα εξάλλου.
Ούτως ή άλλως. λίγοι είναι οι ποιητές, τι να σου κάνουν,
σκέφτηκα, και ξέχασα  πως απ’ τους λίγους ήλθαν πάντοτε οι αλλαγές στο κόσμο

Αέρααααααααααααααααααααα...


Μια αχτίδα χλωμοκίτρινου, δειλού  φωτός
από σπασμένο λαμπατέρ,
μια αφή από πλαστικό τραπέζι,
και σε λερό σεντόνι
αίσθηση ύπνου άυπνου.
Θρυψαλιασμένη ακοή από ψευτιές,
κι  εσώρουχα που βρώμισε η ανάγκη,
η όσφρηση ανύπαρκτη.
Το σώμα μακριά απ' την ψυχή
και η ψυχή, χιλιόμετρα μακριά από το σώμα
Πόσο μπορεί  να ειπωθεί ζωή αυτό το σκηνικό ;
Αέρααααααααααααααααααααα...
Θέλω αέρααααααααααααααααααααα...

Δευτέρα 1 Οκτωβρίου 2012



Με λερό μανδύα ποίησης κυκλοφορούν μερικοί ουρλιάζοντας "είμαι άνθρωπος...είμαι άνθρωπος..." 
Μα ξέχασαν κι έθαψαν την ανθρωπιά τους μέσα στις σελίδες.
 Ρ/ Μ

Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου 2012

Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2012

Ζωή αιθερική

Σ’ αποζήτησα.
Λίγο πριν γίνω φονιάς.
Λίγο πριν σκοτώσω την άλλη και γίνω αυτή.
Ζωή αιθερική σου ζητιάνεψα.
 Μ’ αποστράφηκες.
Και μετά, στο ποτήρι της μέθης
σε γύρεψα.
Εκεί με δέχτηκες.
Σταλαγματιά σταλαγματιά,
στο πρόσωπο σου επέτρεπες να προβάλλει,
 στην θαμπάδα της μέθης.
Σταλαγματιά σταλαγματιά επέτρεπες
να  κοιτώ και να  πίνω στην υγειά σου.
Μα έτσι μάλλον συμβαίνει με τον έρωτα.
Τον μεγάλο δικτάτορα
Θα καθίσει δίπλα σου 
όταν εκείνος, και όχι εσύ, το αποφασίσει.
Βασιλιάς είναι.
Μέγας  είναι.
Ότι θέλει κάνει. 
Ρ/Μ

Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2012

Στην στέπα μιας χειμωνιάτικης νύχτας
Στην άκρη μιας ματιάς άπειρης
Δίχως αρχή, δίχως μέση, δίχως τέλος
Χτυπημένη από ανούσια εξυπηρέτηση ηλεκτρονικών μηχανημάτων
Και βολές ανεύθυνων αποφάσεων
Από μένος κα χάδια ανθρώπων
Από την αιχμηρότητα της πένας μου
Και την ολισθηρότητα της διαστροφής μου
Τις ιλιγγιώδεις αλλαγές των αποφάσεων μου
Αναζητώντας την έξοδο από δαιδαλώδεις σήραγγες υπεράνω χαμένων
Πιο πολύ από μένα κι από σένα χαμένων
Σαν εκεί που σε βρήκα
Τότε που μέσα στην μνήμη μου την κυτταρική σε ανακάλυψα
Σαν εκεί που μου γλίστρησες 
Απ΄ την ίδια στιγμή που πιαστήκαμε χέρι με χέρι και χάθηκες.
Ρ/Μ

Τρίτη 18 Σεπτεμβρίου 2012

Ποτέ δεν ειναι αργά για να παίξεις ξυπόλητη στους δρόμους...ποτέ δεν είναι αργά για να τρέξεις μεσ' τη βροχή....
Ρ/Μ

Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2012


Κοίταξα κατά σε κι έγινα αερικό, άγγελος π΄ αποζήτησε το άυλο.
Κοίταξα μακριά από σε και γίνηκα θεριό... αίμα μου μύρισε.
Έρωτα, ούτως ή άλλως σπάραγμα έκαμες τη ζωή μου...

Ρ/Μ

Σάββατο 8 Σεπτεμβρίου 2012

Τις νύχτες πάντα ονειρευόμουν ροδοθύελλες...κι ετσι έφυγε ο χρόνος χωρίς ποτέ να σηκώσω το τόξο να σε τοξεύσω κατάστηθα πουτάνα ζωή...
Ρ/Μ

Παρασκευή 7 Σεπτεμβρίου 2012


 Έσκυψα στο κορμί σου να μυρίσω ελπίδα...μύρισα κόκκινο μαχαίρι και αέρα άοσμο..όστρακο που έκλεισε δίχως ν' ανοίξει τ΄αύριο και γύρισα στο χθες θέλω δεν θέλω.

 Ρ/Μ
Δεξιά; Αριστερά; Έστυψαν τη ψυχή μου από ιδέες και δεν μου άφησαν μια γαμημένη στιγμή ν' ανασάνω..
Ρ/Μ

Πέμπτη 6 Σεπτεμβρίου 2012

Τετάρτη 5 Σεπτεμβρίου 2012

Κυριακή 2 Σεπτεμβρίου 2012

Χρωματισμένα σνακ

Γιατί έχει τόσο μυτερό ράμφος το χθες;
Θα μπορούσε με λίγο περισσότερη διακριτικότητα
να διακόψει την μεταξύ μας επικοινωνία.
Με ρώτησε αν θέλω;
Με ρώτησε αν μ΄ αρέσει
κείνο το ντιν νταν της υπενθύμισης
επί μονίμου βάσεως στ’ αυτιά μου;
Ε όχι λοιπόν
Ούτε το θέλω,
ούτε μ’ αρέσει.
Μπορώ και μόνη μου να θυμηθώ
πως πέρασε το τρένο της αγάπης
την ώρα που ελόγου μου
χρωματισμένα σνακ αγόραζα
απ’ το απέναντι περίπτερο.
Πανάθεμα σε πείνα... 
Ρ/Μ

Πέμπτη 30 Αυγούστου 2012

"Μου μυρίζει μια μπόχα μπαγιάτικης ποίησης....μην αγγίξεις παιδί μου...έχει και μια μούχλα δήθεν πάνω, δεν το είδες;
Ας όψονται οι ποιητές μάνα...με πότισαν γάλα ληγμένο προκειμένου να μείνουν απούλητα τα προϊόντα τους ...." 
Ρ.Μ.

Πέμπτη 23 Αυγούστου 2012

Πνεύμα καθυποτάξου.


Έκλεισα τα χαρτιά και απομόνωσα τη σκέψη…
Πιο κει το άδειο μου ποτήρι
καρτερικά και αναντίρρητα
περίμενε να εκπληρώσει το προορισμό του.
Ούτε αλήθεια πλέον καρτερούσα ούτε ψέμα.
Στιγμή νεκρή, που απλώς ζητούσε λύτρωση
στην  αποδέσμευση της  ώρας.
Κάποτε όμως θα συνομιλούσα με το χρόνο.
Των πάντων δεδικαιωτή!
Εκείνος ξέρει…
Προς το παρόν ασκούμαι για να μάθω να σιωπώ…
«Μηδήσου της νεότητας καταφρονήτω»,
κάτι σαν να μου λέει με μομφή αυτό,
μα είπα ότι απομόνωσα επί παντός τη σκέψη.
Κι ο κούκος της άνοιξης ο ελευθερωτής,
αργεί πολύ ακόμα να λαλήσει.
Ως τότε, πνεύμα  καθυποτάξου
στην ομίχλη της σιωπής.
Στις ώρες, στους μήνες και στα χρόνια.
Στα πάθη τα αβέβαια.
Στην γεύση τη στυφή του χθες
που αναβλύζει δύσοσμη
μέσα από σελίδες τετραδίων.
Εκεί όπου με κόσμιο περιτύλιγμα,
σαν χρυσαφένιο σελοφάν,
οι λέξεις επροφύλαζαν από τη μούχλα τη ζωή μου.
Υπάκουα, άμεμπτα, συνυπήρχαν μετ’ αυτής
σαν στρατιώτες Γ΄ Ράιχ  φανατικοί και καλοστοιχισμένοι.
Μα το απέραντο είναι άπιαστο,
ακαθόριστο, απερίγραπτο!
Πώς να χωρέσει το πολύ μιας ύπαρξης
σε μιας λευκής κόλλας
το κατ’ εξακολούθηση όμοιο,
μηδαμινό και λίγο;
Λοιπόν δεν έβλεπα, δεν άκουγα κι εγώ,
εν πλήρη αποσύνθεση της συνειδήσεως  βρισκόμουν
καθώς σταλαγματιά, σταλαγματιά
του αίματος μου το αίμα
χρωμάτιζε ότι υπήρχε μπρος μου.
«Σκότωσα τα οράματα!!!
Σκότωσα τα οράματαααααα», ουρλιάζοντας
διέσχισε η φωνή της ηδονής στριγκιά
της κάμαρης και της ψυχής το σκότος.
Ε και λοιπόν;
Αφού επί χρόνια πάλεψα ακατόρθωτα
για να χορτάσω τη ψυχή μου,
εν τέλει αφήνομαι να κορεστεί ηδονής
μονάχα το κορμί μου…




Τρίτη 21 Αυγούστου 2012


Η μοναξιά δεν έρχεται ποτέ μόνη.
Κουβαλά πίσω της, φορτωμένα στο άρμα της, του κόσμου τα "δώρα"...
Ρ/Μ

Της ώρας η πλήρωση


Πως μάκρυνε η αγάπη…
Πίσω απ' τη σκιά της πλέον
ίνες λεπτόφυλλες, φθαρμένες,
μοναχά αντικρίζω.

Πως μάκρυνε η αγάπη…
Στο τίποτα του χάους παγιδεύτηκε,
κορέστηκε οδύνης,
στην ερημιά του φθινοπώρου σαν
 περιπλανιόμουνα επαίτης μ΄ αποστράφηκε.

Πως μάκρυνε η αγάπη…
Βούλιαξε σε απύθμενα ηχηρή σιωπή
Κι ακτίνα πρώτης χαραυγής αυτή,
μικρών θεών εστία,
το θάμβος τους και το φτερούγισμα τους αποζήτησε.

Έσπασε χαλαρά δεσμά,
μακριά, μακριά,
μ’ ένα γλυκό χαμόγελο με κοίταζε
καθώς κουνώντας το μαντήλι μ’ αποχαιρετούσε.

Είχε μακρύνει η αγάπη…
Όταν στο κύκλο τον επίπονο
θέλησης ματαιόδοξης
ζήτησα να τη φυλακίσω.

Της ώρας η πλήρωση έφτασε.
Κι είχε μακρύνει η αγάπη
όταν για άμυνα και για αντιπαράθεση
η μνήμη τέθηκε εν πλήρη απραξία.

Σάββατο 18 Αυγούστου 2012

ΣΤΑΧΤΟΠΟΥΤΑ




                                           Είδα στον ύπνο μου ένα όνειρο χθες, 
Που μ΄ έκανε κι έζησα στιγμές, πέρα ως πέρα, μαγικές! 
Έβλεπα λέει, πως ήμουνα σ΄ ένα χορό, 
Κρινολίνα, καπέλα, σατέν και μετάξια σωρό! 

Τι τύχη! Βρέθηκα σε σαλόνια με φώτα πολλά, 
με λουλούδια στα βάζα φερμένα από μέρη ξωτικά! 
’Άνθρωποι χόρευαν, εξω καρδιά, και γιατί όχι, 
Αφού δίπλα τους υπήρχε μονάχα χαρά. 

Και ήμουνα λέει , τάχα κι εγώ εκεί, αυτή την βραδιά, 
Ντυμένη- χα χα- με ρούχα πριγκιπικά. 
Πόνος, πίκρα, και δάκρυ με είχαν ξεχάσει, 
αφού σιμά μου πρίγκιπας αγκαλιά μ’ είχε πιάσει. 

Περνούσε η βραδιά, Θεέ μου φιλιά! 
Θεέ μου λόγια γλυκά, μ’ αλίμονο να, 
Ξάφνου το ρολόι, ντιν νταν, δώδεκα χτυπά. 
Φεύγει ο πρίγκιπας, σβήνουν τα φώτα, μόνη ξανά 
η Σταχτοπούτα διασχίζει της ζωής της την ρώτα...


Πέμπτη 16 Αυγούστου 2012

Μην είναι αγέρι ο έρωτας;



Δεν ξέρω πως  τόσο γλυκιά πνοή σαν μουσική αφήνει απόψε η ψυχή μου!
Δε ξέρω πως ποιας μοίρας χάιδεμα τη νύχτα αυτή μου φώτισε τα μάτια.
Τάχα  κανένα κάλεσμα η αγάπη σου μου στέλνει;
Μην είναι αγέρι ο έρωτας;
Μην είν΄ τ΄  άστρα η αγάπη; 

Τετάρτη 15 Αυγούστου 2012

Σ' Α-γαπω-ω..."

"Σ' αγαπώ! Μα πως να στο πω αφού πέρα από κει δεν υπάρχουνε λέξεις.
Σ' αγαπώ! Μα είναι δυνατόν; Μια λέξη πως μπορεί να χωρά μέσα της όλες τις λέξεις;
Σ' αγαπώ! Μα πως να στο πω αφού στην αρχή και στο τέλος μιας λέξης τελειώνουνε όλες οι λέξεις;
Σ' Α-γαπ-Ω..."
Ρ/Μ


Τρίτη 14 Αυγούστου 2012

Η Παναγιά μέσα απο τα μάτια του κόσμου.- Από το βιβλίο της γράφουσας "Ο Πρωτογάνατος της Καρδιάς μου"


.Στα χρόνια όμως που είχανε περάσει από τότε, τα μάτια της είχανε θωρώντας πολλά και τ' αυτιά της είχανε γρικήσει άλλα τόσα. Κι όλα αυτά καλώς ή κακώς την ανάγκασαν να σκέφτεται πως όχι, δεν μπορει, θα υπάρχουνε μαθές κι άλλοι τρόποι που θα τους θέλει πιο πολύ η Παναγιά για να την δοξάζουνε.Γνώριζε η Αντιγόνη πως πως χίλιες εκκλησιές και μύρια κλησουδάκια είχενε ο κοσμάκης, προς Χάρη Της, μέσα κι έξω από την Κάντια σαγμένα.
Σάικα, άνθρωποι που μήτε οι ίδιοι δεν αναθιβάνουν από που και πότε ξεκίνησαν τα δεινά τους,έχουνε την ανάγκη κάποιου πιο δυνατού από ελόγου τους. Κάποιου που στα σίγουρα να νιώθουν πως στέκει ακοίμητος κι ασάλευτος φρουρός από πάνω τους για να κρατεί βίγλα και προστασία στα δεινά τους.
Έχουνε την ανάγκη της μεσιτείας και του καλού λόγου κάποιου προς το Θεό, για να μπορεί μετά Εκείνος να διανιρίζει πιο ξέθαμπα από κοντά τα βάσανα τους.
Και τούτη τη δουλειά οι φτωχοί κι οι δυστυχισμένοι όλου του κόσμου την έχουνε αναθέσει στην Παναγιά.
Εκείνη μεσιτεύει γι' αυτούς, μεσολαβήτρα στο Θεό, για να γίνονται τ' ανθρώπινα όνειρα,τα μεγάλα, τα μικρά, μα και τ' ασήμαντα, πολλές φορές, πραγματικότητα.
Εκείνη είναι η μάνα που συμπάσχει με όλους και συντρέχει σε όλους.
Θωριέται αυτό και μόνο από τα ονόματα που της έχει δώσει ο κοσμάκης:
Και πως δεν την είπαν! Και πως δεν την έκραξε ο πονεμένος!
Και πως δεν την κάλεσαν κοντά τους η χήρα και το ορφανό!
Και πως δεν την επικαλέστηκαν ο ναυαγός, ο απελπισμένος, ο αδικημένος!
Και κάθε όνομα που της χάρισαν απο δικού του ήταν κι ένα τραγούδι στη πίστη, από μοναχό του ήταν μια ολάκερη, θεριεμένη πίστη!
Την βάφτισαν Αμόλυντη, Γλυκοφιλούσα, Υψηλοτέρα των Ουρανών, Γαλακτοτροφούσα, Κυρά των Αγγέλων, Βρεφοκρατούσα, Χρυσογελούσα, Πάντων Χαρά Πλατυτέρα, Ζωοδόχο Πηγή.
Την φώναζαν τρέχοντας να συνδράμει στη συμφορά και το θανατικό, Ρόδο το Αμάραντο,Ελπίδα των Αγγέλων, Παντάνασσα, Θαλασσομαχήτρα, Πανύμνητη,Θεοσκέπαστη, Κερά Ψηλή.
Την παρακάλεσαν να 'ρθει στις δύσκολες μέρες της Χώρας, Στρατηλάτισσα, Ξεσκλαβώτρα, Γοργοπάκουη, Ελεήτρα!
Μα την έβαλαν όμως και με ακόμα πιο ταπεινά ονόματα στο στόμα τους'άνθρωποι φτωχοί κι αγράμματοι:
Κερά Τζομπάνισσα, Κεραγουστιανή, Νερατζιώτισσα, κι όλα αυτά, κι άλλα πολλά, μήωπς απο μόνα τους δεν μαρτυρούν την μεγαλοθυμία και την παντοδυναμία της Χάρης Της;
Μήπως όλα αυτά από μοναχά τους δεν μαρτυρούν μια Ελεήτρα Παναγιά που δίνει χωρίς ποτέ να γυρεύει;..."

Δευτέρα 13 Αυγούστου 2012



                         Είμαι εκεί... στη στενή του μυαλού μου την αυλή και βολτάρω.

Κάμε πέρα, μου τραβάς τη κουβέρτα.
'Άσε μου τον ύπνο, είναι ότι μόνο μου απόμεινε...
Ρ/Μ

Κυριακή 12 Αυγούστου 2012

Τρίτη 7 Αυγούστου 2012


 "Δεν είμαι αριθμητικό νούμερο...άνθρωπος είμαι στο Νταχάου της ζωής κι έχω κι εκείνο της ψυχής που πρέπει να δουλέψω.
Αφήστε μου μισή ώρα για ύπνο."

Κυριακή 5 Αυγούστου 2012

Γράφω=









Λογοτεχνική εξίσωση:
Γράφω= Δραπετεύω...=δραπετεύω γιατι αν παραμείνω στην ατμόσφαιρα που ζω, σύντομα θα σταματήσω να ζω.....
                  Ρ/Μ

Πέμπτη 5 Ιουλίου 2012

Καλώς ήρθατε στο νέο blog μου!


Τώρα που "καιρός περισσεύει" απλώνω το χέρι μου στο όνειρο κάνοντας μια προσπάθεια ακόμα για να το φυλακίσω...
Να εκμηδενίσω, όσο μπορώ κάθε ασχήμια γύρω, να λησμονήσω την ανεργία, την δική μου και των υπολοίπων, και να μεταλλάξω ότι περνά απ' το χέρι μου σε "άυλη ύλη..."
Ο τρόπος γνωστός: Το γράψιμο!
Μαζί εξάλλου παλεύουμε χρόνια...αλλά και μαζί με τον καθένα από εσάς περιμένω να δυναμώσουμε την προσμονή ενός όμορφου κόσμου και να εξουδετερώσουμε το αίσχος με την βοήθεια της λογοτεχνίας...
Ξέρω φυσικά ότι απ' το ψωμί ξεκινούν και στο ψωμί σταματούν οι ομορφιές όλες του κόσμου" όμως κι αυτό μια μάχη είναι κι αλίμονο σε κείνον που φοβάται τις μάχες...
Για όποιον λοιπόν θέλει να με συναντήσει για να δώσουμε μαζί το παρόν στην νέα μάχη, στο εξής θα με βρίσκει εδώ...
Καλώς ήλθατε νέο blog μου!